Spowiedź seryjnego mordercy - BTK i jego tajemnice

Uwielbiam filmy dokumentalne. Ostatnio do grona przeze mnie oglądanych dołączyły te z gatunku True Crime, zajmujących się analizą i opisywaniem najbardziej sensacyjnych i poruszających spraw kryminalnych z całego świata. 

Oglądałem taśmowo - wszystko jak leci. Wtedy też zaczął interesować mnie mocno promowany wówczas temat o seryjnych mordercach, którzy popełniali swoje zbrodnie z zimną krwią i bez skrupułów. Jak do nich doszło i przede wszystkim czemu - to takie główne pytania, jedne z wielu, na które próbowano odpowiedzieć przez różnej maści specjalistów od spraw kryminologii (w głównej mierze byli to także szanowani przez lata psycholodzy).

Jednym z takich morderców jest BTK, który przez ponad 30 lat terroryzował mieszkańców Wichita (i nie tylko) w Kansas, zabijając co najmniej 10 kobiet i wysyłając prowokacyjne listy do policji i mediów. Jak BTK stał się seryjnym mordercą i jakim sposobem złapała go policja?

Życie i rodzina Dennisa Radera, czyli BTK

Dennis Rader urodził się 9 marca 1945 roku w Pittsburgu w Kansas. Był czwartym i najstarszym z synów w rodzinie. Jego ojciec był pracownikiem w przedsiębiorstwie gazowym, a matka księgową. Rader w jednym z wywiadów stwierdził, że miał normalne dzieciństwo, ale przyznał, że od wczesnych lat żywił sadystyczne fantazje seksualne o torturowaniu „uwięzionych i bezbronnych” kobiet. Podglądał sąsiadki, ubierał się w damskie ciuszku i zaspokajał. Co więcej, miewał także zoosadystyczne imaginacje o torturowaniu i zabijaniu zwierząt. Dobrze ukrywał swoje skłonności seksualne i był powszechnie uważany w swojej społeczności za normalnego, uprzejmego i dobrze wychowanego. Jednak w szkole był zwykle samotny i nie zawierał wielu przyjaźni. Po ukończeniu szkoły średniej (Wichita Heights High School), i po rocznym (aczkolwiek nieudanym) epizodzie na prywatnym uniwersytecie chrześcijańskim zaciągnął się do sił powietrznych (służył w latach 1966-1970). Niedługo potem (już po powrocie ze służby), ożenił się z niejaką Paulą Dietz (22 maja 1971 roku), z którą miał dwoje dzieci - Kerri i Briana. W międzyczasie ukończył naukę na publicznej uczelni Butler County Community College w El Dorado, aby później rozpocząć studia (Uniwersytet Stanowy w Witchita), które także ukończył, ale tym razem z tytułem licencjata Bachelor of Science, specjalizując się w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości. Pracował w kilku miejscach, np. jako instalator alarmów (ADT Security Services). Był też pracownikiem miejskim (łapał psy) i pełnił rolę przewodniczącego rady kościoła chrześcijańsko-luterańskiego. Na zewnątrz wydawał się być szanowanym i spokojnym obywatelem, ale w środku skrywał mroczną tajemnicę.

W 1974 roku, Rader zaczął zabijać kobiety w Wichita i Park City w Kansas. Przyjął pseudonim BTK, który oznaczał Bind, Torture, Kill (ang. Zwiąż, Torturuj, Zabij). Wybierał swoje ofiary losowo, często podążając za nimi do ich domów. Zazwyczaj włamywał się do ich mieszkań, gdy były same lub z dziećmi. Związywał je, gwałcił, torturował i dusił. Następnie fotografował ich ciała i zabierał pewne przedmioty jako trofea. Wysyłał też listy do policji i mediów, w których chwalił się swoimi zbrodniami i podawał szczegóły, których nie ujawniono publicznie. W sumie, Rader przyznał się do zabójstwa 10 kobiet w latach 1974-1991, choć ostatnie doniesienia sugerują, że mogło być ich znacznie więcej.

Ofiary BTK i dowody, które doprowadziły do jego aresztowania

Choć Rader twierdził, że zabił tylko 10 kobiet w Kansas, to obecnie istnieją dowody na to, że był również odpowiedzialny za inne morderstwa w innych stanach USA. Jedną z jego ofiar była 21-letnia Kathryn Bright, którą związał i zasztyletował w jej domu w Wichita. Nieoczekiwanie zastał brata ofiary, któremu kazał na wszystko patrzeć, po czym Rader go zaatakował, ale chłopak przeżył - udając martwego. W tamtym czasie policja nie dysponowała odpowiednią techniką, która pomogłaby go zidentyfikować, a tym bardziej aresztować. W 1985 roku Rader zabił 53-letnią Marine Hedge, która była jednocześnie jego sąsiadką. Rader przywiózł jej ciało do swojego kościoła, gdzie je sfotografował, a później porzucił gdzieś między ulicami w mieście Wichita. W 1986 roku zabił kolejny raz, tym razem 28-letnią Vicki Wegerle, podając się za serwisanta telefonów. W swoim stylu związał ją i udusił. Pomiędzy tymi latami ofiar było znacznie więcej - oficjalnie 10. Pragnąc rozgłosu BTK wysyłał listy do gazet, w których przechwalał się z popełnionych zbrodni, od czasu do czasu dołączając osobiste przedmioty swoich ofiar - np. prawo jazdy i zdjęcia ciał.

W 2004 roku, Rader wznowił kontakt z policją i mediami, wysyłając kolejne listy i dyskietki z informacjami o swoich zbrodniach. Policja zdołała zlokalizować go, używając metadanych z dyskietki, które wskazywały na jego kościół i to, że mieszkał w okolicy. Policja musiała mieć jednak więcej dowodów, a nie tylko poszlaki. Uzyskała więc próbkę jego DNA od wymazu cytologicznego jego córki. Porównanie DNA potwierdziło, że Rader to BTK. W 2005 roku policja aresztowała go, podczas jazdy samochodem w okolicach jego domu. Rader przyznał się do wszystkich 10 morderstw w Kansas i został skazany na dziesięć wyroków dożywocia, bez możliwości zwolnienia po 175 latach. Co de facto czyni go martwym, ponieważ prawdopodobnie niedługo umrze w celi (ma obecnie 78 lat).

Proces sądowy Radera i jego skazanie

Proces sądowy Radera był jednym z najbardziej oczekiwanych i kontrowersyjnych w historii USA. W trakcie procesu złapany BTK opowiadał o swoich zbrodniach z dużym szczegółem i bez większych emocji. Wydawał się być dumnym i zadowolonym ze swojej „pracy”. Nie okazywał żadnego żalu lub współczucia dla swoich ofiar (nazywał je „projektami”) lub ich rodzin. Twierdził, że zabijał z powodu „czynnika X”, który był nieodpartą potrzebą zabijania. Porównywano go do innych sławnych seryjnych morderców, takich jak Ted Bundy, John Wayne Gacy czy Jeffrey Dahmer. Rader właściwie nie próbował usprawiedliwiać swojego działania.

Jednak sędzia nie brnął w dalsze manipulacje oskarżonego i skazał go na najwyższą możliwą karę. Sędzia powiedział, że był „bezlitosnym i zimnokrwistym zabójcą, który nie zasługuje na współczucie”. Powiedział również, że Rader „nie ma duszy” i że „nie ma dla niego miejsca w społeczeństwie”. Rodziny ofiar również wyraziły swoją pogardę i nienawiść. Niektórzy z nich powiedzieli, że chcieliby, aby został stracony lub torturowany tak, jak on torturował swoje ofiary. Inni powiedzieli, że będzie musiał zmierzyć się z Bogiem i ponieść konsekwencje swoich czynów. Rader został przewieziony do więzienia El Dorado, gdzie spędzi resztę swojego życia w izolatce.

Podsumowanie i opinia na temat przypadku BTK

Moim zdaniem, BTK jest jednym z najbardziej okrutnych i niebezpiecznych seryjnych morderców w historii. Nie tylko zabijał swoje ofiary, ale też cieszył się z ich cierpienia i strachu. Nie miał żadnego współczucia ani sumienia. Był również bardzo sprytny i bezczelny, ponieważ przez lata unikał schwytania, wręcz wyśmiewając się z policji i mediów. Umiał też ukryć swoją prawdziwą tożsamość i udawać normalnego człowieka, męża, ojca i przywódcę kościelnego. Był mistrzem manipulacji i kłamstwa.

Zdecydowanie zasłużył na najwyższą karę, jaką otrzymał. Nie można znaleźć żadnego usprawiedliwienia jego czynów. Jest on symbolem zła i okrucieństwa, które może drzemać w ludzkiej naturze. Jego historia jest przestrogą dla nas wszystkich, abyśmy byli ostrożni i czujni, ponieważ nigdy nie wiadomo, kto może być seryjnym mordercą. A co Ty sądzisz o BTK i jego tajemnicach? Czy uważasz go za jednego z najbardziej przerażających seryjnych morderców w historii? 

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o BTK lub obejrzeć jakieś dokumenty o nim, polecam Ci następujące tytuły:

• BTK: A Killer Among Us - film dokumentalny z 2019 roku, który przedstawia kompleksowe wywiady z policjantami, rodzinami ofiar i dziennikarzami.
• Catching Killers - seria dokumentów Netflixa z 2021 roku, która opowiada o śledztwach najbardziej znanych seryjnych morderców w USA.
• BTK: Confession of a Serial Killer - mini serial z 2022 roku, który dostarcza niezwykłego „dostępu” do umysłu Radera. I na chwile obecną jest najlepszym dokumentem z gatunku True Crime w jego sprawie.